We gaan huisregels introduceren

Opvoeding is geen makkelijk beestje.
Onze jongens worden elke dag groter en krijgen meer bewustwording van de wereld.
Daan is 10 jaar en Lennix 11 jaar, de middelbare school komt dichterbij en ze voelen hun groot.
Vaak groter en wijzer dan ze in werkelijkheid zijn. Dit begint de nodige conflicten te geven. Zo worden zo ook bewust dat ze rechten hebben en een eigen wil.

Toen ze jonger waren was er in ons gezin geen nood aan geschreven regels, enkele simpele mondelinge afspraken werkte meestal wel goed.
Vroeger was het makkelijk en namen ze alles gewoon aan maar nu dus niet altijd meer!
Zeker nu de tienerjaren zijn aangebroken beginnen ze zich veel groter te voelen.
Het gebeurt zelfs heel vaak dat bij het vragen of adviseren van iets er steeds een antwoord komt.
Geen zinnig antwoord. Nee! Gewoon een antwoord om toch maar een discussie aan te vatten om het laatste woord te kunnen krijgen of ons ongelijk te geven.
We hebben wel onze mondelinge afspraken zoals op een bepaalde tijd in bed, samen aan tafel eten. Eerst vragen om op een scherm te mogen en zo voort... 

Ondertussen zijn we in een fase dat we ze minder verplichten en eerder tips en adviezen geven. We leggen uit wat de gevolgen zijn van keuzes dat ze maken.
Toch sommige afspraken zijn wel nog een plicht zoals bed tijd en zo, nog niet alles is een advies.  
Ze worden bewust van hun rechten, hun plichten en waarden vergeten ze soms.
Wat bedoel ik dan met waarden, is met een respectvolle manier met elkaar communiceren. Elkaars eigenheid respecteren. En respect voor iedereen die zorgt voor hun maar ook alle andere mensen in wereld en je omgeving.

Hun plichten zijn dan toch die enkele regeltjes die we al eerder mondeling hadden afgesproken.
Ik ben beginnen denken hou we dit kunnen versterken.

Zelf ben ik ook geen voorstander geweest van een grote lijst met regels die groeit naar een reglement in een dik boek. Kinderen moeten ook ruimte hebben om te ontwikkelen en fouten te maken. Als we ze zouden beschermen met allerlei regeltjes moeten ze later gaan experimenteren, dat lijkt me ook niks. Dan heb ik liever dat ze op jongere leeftijd eens tegen de muur lopen. Anderzijds de samenleving bestaat uit afspraken en daar moeten we ze dan wel weer in leren leven.

De mondelinge regeltjes werken op zich nog wel maar soms zit er toch een gat in hun geheugen. Moedwillig of niet hoe gaan we hier nu mee om.
Ook heeft 1 van de 2 jongens autisme en heeft soms geen bewustzijn hoe een ander zich voelt in een situatie of hoe zijn reactie overkomt.
En dan heb je nog het te vaak dingen herhalen van afspraken, dit wekte vaak frustratie op in plaats van iets te bereiken.
Assertief zijn is goed, de balans vinden hier in is soms moeilijk. Het is dan ook niet de bedoeling dat ze constant een grote mond hebben. Die balans tussen opkomen voor je mening en een grote mond hebben mag soms wel bijgestuurd worden.

Er is een fysiek huis reglement nodig. Het leek mij momenteel de enige oplossing. 
Toch moet er vrijheid zijn voor eigen ontwikkeling. En onze waarden en normen die wij belangrijk vinden willen we hun meegeven. Toch wil ik geen grote lijst van massa's regels hebben. Na weken na te denken ben ik er dacht ik. daarna heb ik alles nog eens met mijn vriendin besproken zodat we wel op 1 lijn staan. Zij heeft de nodige aanpassingen gemaakt en zijn we tot een mooi geheel gekomen.

Het reglement bevat uiteindelijk maar 3 regels:
1. RESPECT VOOR OUDERS EN ELKAAR MAAR OOK ANDERE MENSEN, DIEREN!
2. RESPECT VOOR OMGEVING
3. GA MET ELKAAR OM ZOALS JE WILT DAT EEN ANDER MET JE OMGAAT

Ik heb deze zo algemeen mogelijk verwoord, daarom onder die 3 basis regels heb ik ze wel iets verduidelijkt dat de interpretatie toch juist is.
Enkel aan de eerste regel hangt een ware straf omdat ik de waarde van respect voor elkaar toch belangrijk vind. Zeker in een individualistische wereld mist vaak het besef dat er respect voor elkaar nodig is om goed te kunnen samen leven.
Daarom heb ik regel 3 er bij gezet om meer bewustzijn te creëren in de omgang met elkaar.

1. Respect voor ouders en elkaar maar ook andere mensen en dieren.
Wat wordt er dan verwacht?
Wel dat er op een respectvolle manier met elkaar gepraat wordt, zelfs als de ander minder respectvol is.
Daarbij wachten we tot een gesprek klaar om zelf iets te zeggen, laten we elkaar uitspreken. Ook geen agressie of grote mond zelfs niet als het niet je zin niet is of niet het antwoord is dat je wenst.
We zullen dit ook uitleggen waarom we iets zeggen of verwachten.
Ze krijgen ook een wekelijkse huisvergadering waar ze altijd een verzoek kunnen voorleggen. 
En niet liegen, met liegen maak je jou eigen geloofwaardigheid kapot. Dit vind ook best een zware. Dit was meer voor Daan, hij dacht vroeger dat liegen een goede oplossing is maar beseft niet hij hij het telkens later in de toekomst moest bekopen. Gelukkig heeft hij nu stilaan het besef wat het is om vertrouwen te verliezen.

Deze zijn de enige regels die bestraft worden met eerst 3 kansen waarbij ze telkens 1 dag niet op schermen mogen. Ja dit is een zware straf tegenwoordig.
Bij het 3 keer niet naleven op een week tijd is het gevolg in beslag namen van hun computer voor onbepaalde tijd.
Ik hou niet van straffen maar je hebt toch wel eens een drukkingsmiddel nodig.
Ze kennen de gevolgen dus ze mogen zelf de keuze maken.

2. Respect voor omgeving is eigenlijk simpel. Ruim je spullen op. Maak je iets vies, ruim het zelf op of maak het zelf schoon. En geen rotzooi in huis of op straat laten slingeren.

3. Ga met elkaar om zoals je wilt dat je met jou wordt omgegaan is, zoals ik al aankaartte, een punt dat heel erg raakt met de eerste.

We zien wel wat dit gaat geven. Door dit fysiek op te hangen, kunnen ze ook niet zeggen dat ze het niet wisten.
Wie dit ziet als een straf of dat hiermee hun eigenheid wordt afgeremd, zit fout denk ik.
We geven veel ruimte voor communicatie, zeker tijdens de huisvergadering. Zo komt er ruimte voor een omgang waar ze hun eigen verklaarde volwassenheid effectief kunnen laten ontwikkelen.
Zo krijgen ze ook onze belangrijkste waardes mee, wat ze er later mee doen is uiteindelijk hun eigen keus.

Ik had nooit gedacht dat ik hiermee ging afkomen.
Werkt dit wel of niet zal de toekomst uitwijzen, maar uit liefde voor ons kinderen doen wij ook maar ons best.
Nu moet je ook niet denken dat wij 2 onbeleefde, liegende boys hebben. Zeker niet!
We mogen trots zijn op die twee.
Natuurlijk is het niet het aller belangrijkst de regels. Het belangrijkst is uiteraard om als gezin mooie herinneringen te maken.